همه چیز فرکانس مخصوص خودش رو داره...
چیزهای هم فرکانس یکدیگر رو جذب می کنن..
قدردانی؛ عشق ؛ شادی بالاترین فرکانس ها و ترس؛ اضطراب و خشم پایین ترین فرکانس رو دارن....
تمرکز هر جا بره؛ انرژی همونجا میره... پس اگر تمرکزت بر فروانی باشه؛ جذبش می کنی اگر تمرکزت بر کمبود باشه؛ جذبش می کنی... بر همین اساس تاکید بر شکرگزاریه و چس ناله و قربانی بازی ترس از آینده و ... ممنوع.
ازونجاییه که چیزهای خوب مثل عشق و ثروت و سلامتی فرکانس بالایی دارن؛ برای جذبشون باید هم فرکانسشون بشی و برای بالا بردن فرکانس تمرین هایی وجود داره... مثل مراقبه، شکرگزاری، ارتباط با طبیعت ؛ ورزش و این قبیل موارد و یه تکنیک جالب که در ادامه توضیحش میدم....
بعد از مراقبه ت؛ چیزهای مطلوبتو با جزییات کامل تصور می کنی؛ طوری که انگار همین الان داری زندگیش می کنی... این تجسم چنان با جزییاته که حسش رو باید بدنی تجربه کنی... مثلا تجربه خنکی باد لای موهات توی همون موقعیت مطلوب.... و این طوری اون رو به صورت ذهنی تجربه می کنی ... گوینده معتقد بود ما با تجسم این چنینی مطلوبمون رو در یک دنیای موازی خلق می کنیم. و به مرور و تکرار این عمل؛ و بالا رفتن و همفرکانس شدن با اون مطلوب؛ جذبش می کنیم... گوینده معتقد بود ما باید در عمل هم مشابه افراد با ذهنیت فراوان زندگی کنیم. باید دست از تقلا برداریم. نباید درگیر چگونگیِ شدنش بشیم... باید بخواهیم؛ با ترک عادات قدیمی و کسب عادات جدید فرکانسمون رو افزایش بدیم و اعتماد کنیم که به روش هایی که حتی به ذهنمون نمی رسه به مقصود می رسبم....
گوینده معتقده هر چه قدز مراقبه کنی اما ذهنیت و رفتارت مثل گذشته باشه و تمرکزت برکمبودها؛ هیچ تغییری در زندگیت اتفاق نمی افته....
گوینده ها: جو دیسپنزا؛ دولارس کنن؛ بشار ؛نویل گادارد