بهانه گیری

توی زندگی متاهلیمان؛ گاهی پیش آمده که متوجه نگاه sexual یا تحسین آمیزش به زنی شده باشم. زیاد نه، ولی پیش آمده! تعدادش حتی کمتر از سالهای زندگی مشترکمان است. 

از علایق سکچوالش خبردارم و در موقعیت هایی که زنی غیر از خودم؛  با آن ویژگی ها در جمعمان باشد؛ بدون اینکه بخواهم شاخک هایم می جنبد و حواسم جمع می شود به نگاه هایش! الحق که حالم گرفته می شود وقتی متوجه توجهش می شوم. توی این موقعیت ها سعی میکنم منطقی باشم. هیچ وقت  واکنشی نشان نداده ام. می دانم ته ِ تهش حال کودکی است که ترسیده است؛ همبازی اش را از دست بدهد.‌ موقعیت مشابه را برای خودم یادآوری کنم؛ که کم هم نیست!! ولی انکار  نمی کنم؛ همچنان یک میلی برای جویدن خره خره اش تویم وول می خورد!

این موقعیت ها که منطقم یک چیز می گوید و هیجانم یک چیز دیگر؛ زیاد برایم پیش می آید. توی چنین جنگی؛ اغلب منطقم پیروز می شود ولی هیجانم هم جفتک های خودش را می اندازد و بهانه گیری ام بالا می آید.

بهانه گیر شده ام!