تمنا

 چیزی از جنس خواستن است...

نگاه ثابت می شود... یک نقطه توی سینه جایی حوالی قلب، داغ می شود، در هزارمی از ثانیه  بعد؛ قلب می تپد اما انگار با پَرِش بلندتری  از جای خودش بلند می شود و می نشیند، همزمان اندام های داخلی به هم جمع می شوند و می لرزند و صدای هوی بمی توی گوش میپیچد. یک لایه خیلی نازک از اشک هم روی چشم را می پوشاند و برق زیبایی به آن می دهد... 

من اسم این تجربه را گذاشته ام؛ تمنا! 

 

تمنا، خواسته ی نتوانسته ی یک امیدوار است‌‌‌‌‌.‌.‌‌.