خوش دارم خیال کنم...

 

فیدخوانی که ده سال پیش استفاده می کردم؛ reader  بود. همه چیز تمام بود.  تعداد سابسکرایبر های یک وبلاگ را نشان می داد. لیست تمام افرادی که یک پست را لایک کرده بودند، را هم همین طور. این طوری خیلی راحت کلی آدم هم سلیقه خودت پیدا می کردی.  قابلیت share هم داشت. به علاوه اینکه بیشترین یوزر را در ایران داشت و مثل یک بازار پررونق بود و زندگی در آن جریان داشت. از تفریحات آن سالهایم ، خواندن about  های افراد بود. آن موقع، نه از تلگرام خبری بود نه واتساپ - اینستاگرام هم نمی دانم؛ اگر بود ؛ رونقی نداشت.

خلاصه که جمعش کردند. لابد مورد استقبال جهانیان قرار نگرفته بود. الان از theoldreader استفاده می کنم. سعی کرده اند تا حد ممکن شبیه همان reader  باشد. در مقایسه با آن سالها خیلی خلوت است؛ بخواهم مقایسه ای بین این دو  بکنم  شبیه بازار تهران در روزهای عادی و روزهای قرنطینه است. اما به این ریدر جدید، همان احساس تعلقی را دارم که انسان به فرزندِ دوست ِ صمیمیِ مرده اش دارد! توی theoldreader با اسم و فامیل خودم؛ با آی دی جیمیلم عضو هستم. و هر کسی با سرچ کردن جیمیلم می تواند پیدایم کند. القصه، فردی جدید follow  م کرده است. با یک nickname. اتفاق جدیدی نیست ولی خوش دارم خیال کنم کسی سرچم کرده است...