از پدرم

پدرم شب یلدا متولد شده بود. نوزادی که چند سال بعد، انقدر زیبا و خندان بود که پیرزنهای همسایه ، به نشانه خوش یمنی ، اول ِهر ماه را با دیدن صورت او؛ آغاز می کردند... 

سالهاست سر مزارش نرفته ام. من آدم ِ فرارم. اما باید اقرار کنم اخیرا چند باری است که تصویر تنها بر سر مزار رفتنش توی ذهنم نقش بسته....

 

دلم  تنگ شده... بیش از همه برای چشمهای خندان و صدای آوازش...