ناچاری

یک زبان بدن هم داریم که طرف دستش را روی پیشانی اش می گذارد؛ طوری که نیمی از پیشانی اش پوشیده می شود. مثل زبانِ بدنِ امشبِ من، مثل زبانِ بدنِ امشبِ "ر"، مثلِ زبانِ بدنِ هر روزِ مردِ ساکنِ آپارتمانِ رو به رویی، که  برای سیگار کشیدن لب پنجره می آید ....

 

این علامتِ سردرد نیست؛ نه؛ علامتِ دردسر است... علامت ِ ناچاری است...