کوک نیستم

موضوعی برای نوشتن ندارم. دلم بهانه میگیرد.

 

خوب شده ام اما هنوز از نزدیک شدن به "ف" و " ر" و بوسیدنشان پرهیز می کنم. ماسک را اما کنار گذاشته ام.

 

در طول روز سکانس های آن مصاحبه اعتقادی توی مغزم می آیند و می روند و دندانهایم را به هم می سایند. ترسیده ام به خاطر عدم التزام به ولایت فقیه ، در گزینش ردم کنند. یاد شوهر خواهرم افتاده ام.  او در آخرین دوره مجلس؛ قصد نامزدی داشت. به علت عدم التزام به اسلام رد صلاحیتش کردند. اعتراض که زد؛ گفتند در عکس چهلم پروفایل تلگرام مادرتان؛ یک عکس خانوادگی هست که موهای همسرتان بیرون آمده است!!! عکس را که چک کردیم کمتر از یک سانت از جلوی موهای خواهرم مشخص بود!! موضوع اینست که اگر چیزی را نخواهند بلدند بهانه اش را جور کنند.

 

  برای اولین بار دارم کتابی از داستایوفسکی می خوانم؛به پیشنهاد یک دوست قدیمی، با جنایات و مکافاتش شروع کرده ام. زشتی فقر را توی حلقت فرو می کند! نمی توانم بیشتر از ده صفحه را پشت سر هم بخوانم.

 

 کوک نیستم... شاید رقصیدن سر حالم بیاورد ، اگر بتوانم این اینرسی سکون و رخوت را بشکنم....