Once upon a time

یه زمانی  هم تو زندگیم  از خدا خواستم بهم فرصت اشتباه بده... یعنی اشتباهمو ببینه و مچمو نگیره... مثه مادری که سیگار تو جیب بچه ش پیدا می کنه و چیزی به روی خودش نمیاره... می دونستم دارم اشتباه می کنم اما دلم می خواست با پوست و گوشت و استخونم بفهمم مزه ی اشتباهو...می خواستم خودم به این نتیجه برسم که اشتباهه...‌  مثه نوجوانی بودم که ژست سیگار کشیدن اغواش کرده بود و باید دو تا پُک می زد و به سرفه می افتاد تا بفهمه آدم سیگار کشیدن نیست... 

 

آره من ازون بنده هاش بودم.... او هم  از ازون خداهاش بود....