لبخندی که روی لبم نیست

ماشین را از نمایندگی تحویل گرفتیم... حتی فکر رانندگی با ماشین دنده اوتومات هم به وجدم نمی آورد.... می دانم چرا انقدر خنثی هستم... نمی خواهم ناسپاسی کنم....می دانم  نتیجه اش یکیست  اما تفاوتش برای من از زمین تا آسمان است اینکه برایم به عنوان هدیه می خرید تا اینکه از سر جبرِ پروتکل های خرید ایران خودرو... 

 

مَثَلِ خودش است... می گوید مثل این است که یک شربت خوشمزه را توی آفتابه برایت سرو کنند!!

 

یا شاید به عبارت بهتر و به سبک سعدی جان " غرض ماشین بود؛ غرض نه من بودم"!!