امید

در آیه ۵۳ سوره زمر نوشته است:

قُلۡ یَٰعِبَادِیَ ٱلَّذِینَ أَسۡرَفُواْ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ لَا تَقۡنَطُواْ مِن رَّحۡمَةِ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ یَغۡفِرُ ٱلذُّنُوبَ جَمِیعًاۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِیمُ .

 

 نمی گوید ای گناهکاران... نمی گوید ای خطاکاران‌‌‌‌‌... نمی گوید ای مردم.... می گوید یا عبادی... ای بندگان ِ من... تو را به خودش وصل می کند.... تو را از خود می داند....بعد هم مثل مادری که با دلسوزی به فرزندش می گوید تو حیفی؛ می گوید  الذین اسرفو علی انفسهم.... و بعد با تاکید های متوالی حالیت می کند که میبخشمت....